Aktywność zawodowa odgrywa istotną rolę nie tylko w gospodarce, ale też w życiu osób zmagających się z chorobami przewlekłymi, w tym cukrzycą. Daje stabilność finansową, sprzyja włączeniu społecznemu i wzmacnia motywację do przestrzegania zaleceń lekarzy, co przekłada się na lepsze wyniki leczenia.

Cukrzyca jest jedną z najszybciej rosnących chorób cywilizacyjnych XXI wieku. To pierwsza choroba niezakaźna, którą społeczność międzynarodowa określiła mianem pandemii. Polska należy do krajów europejskich szczególnie dotkniętych tym zjawiskiem.

Eksperci podkreślają, że osoby z cukrzycą często są świetnie zorganizowane, zdyscyplinowane i skoncentrowane — wymagają tego codzienne procedury związane z chorobą. Te cechy sprawiają, że stanowiska pracy zyskują rzetelnych i odpowiedzialnych pracowników.


Skala problemu i zmiana profilu chorych

Jeszcze niedawno cukrzyca typu 2 była najczęściej wykrywana przypadkowo u osób po 60. roku życia. Dziś coraz częściej dotyczy ludzi w wieku 45–65 lat, czyli grupy o najwyższej aktywności zawodowej. Właśnie dlatego tak ważne są wczesne rozpoznanie choroby i dostęp do nowoczesnych terapii, które pomagają utrzymać aktywność zawodową i ograniczać powikłania.

Praca dla osób z cukrzycą oznacza także:

  • większe bezpieczeństwo ekonomiczne,
  • lepsze funkcjonowanie społeczne,
  • silniejszą motywację do regularnego leczenia,
  • wzrost poczucia własnej wartości.

Wczesne reagowanie jest kluczowe. Do objawów, które powinny skłonić do badań, należą:

  • suchość w ustach i wzmożone pragnienie,
  • senność i przewlekłe zmęczenie,
  • wielomocz,
  • nawracające ropne zmiany skórne.

Eksperci apelują o regularne badania przesiewowe oraz edukację zdrowotną, zwłaszcza wśród osób w średnim wieku, aktywnych na rynku pracy.

Źródło: zozmswiakrakow.pl