Zjawisko to determinuje moment, w którym Słońce przechodzi przez punkt Barana na ekliptyce, co skutkuje równowagą długości dnia i nocy. Od tej pory dzień będzie stopniowo ulegać wydłużeniu, a noc skracaniu.
Astronomiczny początek wiosny nie tylko symbolicznie wiąże się z pożegnaniem zimy i nadejściem cieplejszych dni, ale również stanowi kluczowy moment w cyklu przyrodniczym. Wraz z wydłużającym się dniem i rosnącą intensywnością promieniowania słonecznego obserwuje się ożywienie procesów biologicznych. Pojawiają się pierwsze kwiaty, ptaki powracają z zimowisk, a zwierzęta wychodzą z hibernacji.
Czym się różni wiosna kalendarzowa od astronomicznej?
Wiosna kalendarzowa:
- Jest datą umowną, ustaloną na 21 marca.
- Wyznacza ją kalendarz gregoriański, który nie uwzględnia precyzyjnie ruchów Słońca.
- Ma charakter symboliczny i społeczny, ułatwiając planowanie wydarzeń i działań związanych z nadejściem wiosny.
Wiosna astronomiczna:
- Jest zjawiskiem naturalnym, oznaczającym równonoc wiosenną.
- W 2024 roku równonoc wiosenna nastąpi 20 marca o godzinie 04:07.
- W tym momencie Słońce przechodzi przez punkt Barana na ekliptyce, co powoduje równowagę długości dnia i nocy.
- Określa ona rzeczywisty początek wiosny z punktu widzenia astronomicznego.
Dodatkowe różnice:
- Długość trwania: wiosna kalendarzowa trwa zawsze 92 dni (od 21 marca do 20 czerwca), natomiast wiosna astronomiczna może trwać od 92 do 93 dni, w zależności od roku.
- Zmiana daty: data wiosny astronomicznej może ulec zmianie o jeden dzień w zależności od roku. W latach 2011-2043 wiosna astronomiczna będzie rozpoczynać się 20 marca, a od 2044 roku może przypadać na 19 lub 20 marca.
