W Zakładzie Karnym w Wadowicach zakończył się niezwykły cykl spotkań resocjalizacyjnych pod nazwą „Golgota współczesności”. Program, realizowany na przełomie czerwca i lipca, powstał we współpracy z Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz Okręgowym Inspektoratem Służby Więziennej w Krakowie. Jego celem było nie tylko przybliżenie tragicznych kart historii, ale przede wszystkim stworzenie przestrzeni do głębokiej refleksji nad ludzkim losem, wartościami i konsekwencjami własnych decyzji.

Z uwagi na ograniczenia wynikające ze specyfiki jednostki typu zamkniętego, pierwszym elementem programu było zwiedzanie w formie online. Osadzeni mieli możliwość poznania zbiorów Muzeum Auschwitz-Birkenau w sposób dostosowany do warunków więziennych. Następnie uczestniczyli w warsztatach edukacyjnych prowadzonych przez doświadczonych edukatorów z muzeum. Zajęcia odbyły się w dwóch blokach tematycznych: „Historia zapisana w przedmiocie” oraz „Jednostka wobec rzeczywistości obozowej”, a ich dopełnieniem była planszowa wystawa „…Przychodzę więc i klękam na tej Golgocie współczesności…”, odwołująca się do słów Jana Pawła II wypowiedzianych podczas wizyty w byłym obozie koncentracyjnym.


Spotkania nie ograniczały się jedynie do suchej wiedzy historycznej. To była przede wszystkim próba zbudowania mostu między tragiczną przeszłością a współczesnymi wyborami jednostki. Bezpośredni kontakt z opowieściami o losach byłych więźniów, przedmiotami, które po nich pozostały, a także odniesienie do uniwersalnych wartości, takich jak godność, wolność czy odpowiedzialność, wywołał silne emocje i skłonił wielu osadzonych do przemyśleń nad własnym życiem.

Jak przyznawali sami uczestnicy w rozmowach z wychowawcami, udział w programie był dla nich ważnym przeżyciem – nie tylko jako lekcja historii, ale też jako impuls do osobistej przemiany. „Golgota współczesności” to przykład na to, że resocjalizacja może mieć głęboki, ludzki wymiar, jeśli oparta jest na autentycznym doświadczeniu i prawdzie historycznej.

Takie inicjatywy są nie tylko potrzebne, ale wręcz niezbędne – pokazują, że nawet w miejscu pozbawienia wolności można budować wrażliwość, empatię i szacunek wobec drugiego człowieka.