W Nowym Wiśniczu 11 sierpnia 1647 roku został poświęcony kościół parafialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Świątynia powstała dzięki fundacji Stanisława Lubomirskiego, założyciela miasta, a parafia została wydzielona przez biskupa Marcina Szyszkowskiego w 1620 roku. Akt konsekracji dokonał biskup Wojciech Lipnicki.
Kościół jest murowany z kamienia, jednonawowy, z prostokątną nawą oraz półkolistym prezbiterium. W obejściu wokół prezbiterium znajdują się przedsionek, zakrystia i dawny skarbczyk. Od północy dobudowano w XVIII wieku dodatkową część. Elewację frontową zdobią figury św. Piotra i Pawła umieszczone w niszach przy wejściu głównym.
Wnętrze kościoła sklepione jest kolebkowo. W ołtarzu głównym, bogato zdobionym złoceniami, znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP. Dwa boczne ołtarze poświęcone są Najświętszej Maryi Pannie oraz Sercu Jezusa. Prezbiterium od nawy oddziela tęcza z Krzyżem podtrzymywanym przez putta. Organy i chór muzyczny umieszczone są na arkadzie, zintegrowanej z konfesjonałami.
Wyposażenie kościoła, pochodzące z XVII wieku, obejmuje ołtarz główny, ołtarze boczne, sedillia w prezbiterium oraz Ukrzyżowanie nad tęczą. W XVIII wieku świątynię rozbudowano, a po pożarze dachu w 1863 roku, została ona odnowiona cztery lata później. Wśród zabytków na uwagę zasługują chrzcielnica z XVII wieku, przeniesiona zgodnie z przepisami liturgicznymi w pobliże prezbiterium, tabernakulum z tego samego okresu, witraże zaprojektowane przez Zygmunta Glogera i uzupełnione przez prof. Czesława Dźwigaja, a także marmurowe i brązowe epitafia oraz bogato zdobiona podstawa pod paschał autorstwa prof. Dźwigaja. Wnętrze zdobią również cenne obrazy, w tym „Ścięcie św. Jana Chrzciciela” oraz dzieła z XVII wieku przedstawiające św. Józefa i św. Sebastiana, a także stacje drogi krzyżowej.
W sąsiedztwie kościoła znajduje się zabytkowa plebania z XVII wieku, również ufundowana przez Lubomirskich. Budynek posiada wieżę, która w przeszłości pełniła funkcję dzwonnicy.
Źródło: nowywisnicz.pl
